Porzeczka czerwona

Łacińska nazwa: Ribes rubrum Wspaniała roślina o leczniczych, użytkowych i ozdobnych właściwościach. Dorasta do 150 cm wysokości i 120 cm szerokości. Pokrój szeroki, kulisty, pędy wzniesione, z biegiem czasu silnie się rozrastają. Liście ciemnozielone, opadają na zimę. Kwitnie w kwietniu. Kwiaty drobne, żółte, zebrane w zwisające grona, bez wartości ozdobnych. Owocuje w lipcu, na pędach dwu- lub trzy-letnich jak i na 5-6 letnich oraz na krótkopędach. Owoce małe, kuliste, czerwone, słodko-kwaśne, zebrane w zwisające grona. Mają sporo witamin z grupy B, PP, K , beta-karotenu, dużo żelaza, potasu, wapnia, magnezu, miedzi, fosforu, kwasów organicznych. Regenerują naczynia włosowate, chronią serce. Dobrze gaszą pragnienie, łagodzą zgagę, regulują przemianę materii. Zawarte w porzeczkach antocyjany działają przeciwzapalnie, zapobiegają przeziębieniom, wspomagają leczenie zatruć pokarmowych. Dzięki dużej zawartości pektyn świetnie nadają się na galaretki i dżemy (ścinają się bez żelatyny). Zdecydowanie nie może zabraknąć jej w żadnym ogrodzie! Porzeczka jest rośliną miododajną i odmiana samopylną. Preferuje stanowiska słoneczne lub półcieniste, gleby żyzne, próchnicze, przepuszczalne, przeciętne ogrodowe o odczynie od lekko kwaśnego do obojętnego, może to być ziemia uniwersalna ogrodowa o pH 5,5-6,5 lub ziemia do drzewek i krzewów owocowych o pH 6,2-7,4; dodatkowo można wymieszać je z perlitem, co spowoduje lepsze dotlenienie korzeni, a tym samym bujniejszy wzrost. Idealna do nasadzeń w ogrodach przydomowych i na działkach ogrodniczych. Rośliny uprawiane w donicach sadzimy w ogrodach przez cały sezon wegetacyjny, tj. od wczesnej wiosny, poprzez lato, aż do późnej jesieni.